Blog

    Może wygląda to na obsesję, ale od pewnego czasu przygotowuję budowę kolejnego żaglowca. Na swoje usprawiedliwienie powiem, że dotychczasowe dwa („Pogoria” i „Fryderyk Chopin”) mają odpowiednio 33 i 23 lata, więc są już wysłużone i czasem im się maszty łamią 🙂 . Koncepcja jest gotowa – wypracowaliśmy ją ze znanym konstruktorem nowozelandzkim Tomkiem Głowackim. Projekt został nazwany „Polonia”, ale to nazwa robocza, zapewne potencjalni inwestorzy zechcą go nazwać inaczej. Problemem jest to, że inwestorów nie widać na horyzoncie, a sam temat mało kogo w Polsce interesuje.

 

Międzypokład i rzut boczny

It might look like an obsession, but I have been working for a while now on a project to build another tall ship. As my excuse I want to mention that “Pogoria” is now 33 and “Fryderyk Chopin” is 23 years old and as a result they are quite worn and the masts proved to break easily. The whole design of the new tall ship is ready. I prepared it together with a well-known New Zealand yachts designer Toasz Glowacki. The project is under a working name “Polonia”, but the prospective investors could call her whatever they wish. However, I am still waiting for an investor especially as my idea did not arouse much interest in Poland.

Vielleicht sieht das wie ein Zwang aus, aber seit einiger Zeit bereite ich den Bau eines nächsten Segelschiffes vor. Um mich zu rechtfertigen, sage ich gleich, dass die bisherigen zwei (Pogoria und Fryderyk Chopin) jeweils 33 und 23 Jahre alt sind. Sie sind schon abgenutzt und manchmal brechen sogar ihre Masten. Das Konzept ist fertig, wir haben es mit dem bekannten neuseeländischen Designer Tomek Głowacki ausgearbeitet. Der Arbeitsname ist „Polonia“, die potenziellen Investoren werden das Schiff aber vielleicht anders nennen wollen. Das Problem ist, dass wir keine Investoren in Sicht haben und dass sich kaum jemand in Polen für das Thema interessiert.

Может быть, это безумие, но с некоторого времени я собираюсь строить очередной парусник. В качестве оправдания скажу, что прежним двум судам («Погории» и «Шопену») соответственно 33 и 23 года, они достаточно отслужили и, бывает, у них ломаются мачты.

Концептуальный проект готов – мы его создали с известным новозеландским конструктором, Томеком Гловацким. Назвали его «Полония», пока рабочим именем, наверное, потенциальные инвесторы придумают свое. Проблема заключается в том, что инвесторов что-то не видно, да и сама тема мало кого в Польше интересует.

Czytaj dalej

W roku 2009 reaktywowałem Fundację Szkoła pod Żaglami dodając swoje imię i nazwisko, żeby było jasne, że to nie jakieś inne „szkoły” czy „edukacje”, których w międzyczasie się namnożyło. Kolejny projekt, którym zajmuję się od tego czasu nazywa się  „Dookoła Świata za Pomocną Dłoń” i nawiązuje do dobrych tradycji z przed ćwierć wieku, kiedy to w zamian za pomaganie innym młodzież mogła płynąć w świat na pokładzie żaglowca POGORIA nie tracąc przy tym roku szkolnego, gdyż wraz z nimi płynęli nauczyciele.

   

In 2009 I reactivated the School Afloat Foundation. I also extended its name by adding my full name to it so that it could be easily distinguished amongst so many other schools afloat or educational organisations related to sailing. For the last couple of years I have devoted most of my time to a project called “Round the world for the helping hand”. It was a rebirth of the class afloat tradition from 25 earlier. Back then the teenagers, together with teachers were taken on a voyage on “Pogoria” for their voluntary work had carried out.

Im Jahre 2009 reaktivierte ich die Stiftung „Schule unter Segeln“ – an ihren Namen habe ich meinen eigenen angehängt, damit sich das Projekt von anderen „Schulen“ und „Schulungen“ unterscheidet, die sich in der Zwischenzeit vermehrt haben. Das Projekt, mit dem ich mich seit dieser Zeit beschäftige, heißt „Rund um die Welt für eine helfende Hand“. Es bezieht sich auf die guten Traditionen von vor 25 Jahren, als jugendliche Freiwillige, als Belohnung für ihr Engagement, an Bord der Pogoria in die Welt segelten – ohne dabei ein Schuljahr zu verpassen, denn mit ihnen waren auch Lehrer an Bord.

В 2009 году я восстановил Фонд Школа под парусами, добавив к названию свое имя и фамилию для ясности, поскольку тем временем появилось множество различных «школ». Следующий проект, которым я занимаюсь, называется «Вокруг света за руку помощи». Он обращается к доброй традиции двадцатипятилетней давности, когда взамен за помощь нуждающимся, молодые люди могли отправиться в плавание на борту парусника «Погория», не пропуская школьных занятий: с ними в рейсе работали учителя.

Czytaj dalej

Na przełomie wieków, w latach 1999-2000 popłynąłem jeszcze raz w rejs samotny dokoła świata, tym razem na sporym jachcie 54 stopowym tj.16,5 m o nazwie „Lady B.” Był to jacht regatowy dla załogi 12-osobowej i starszy pan, który miał go w pojedynkę obsłużyć nie raz zastanawiał się po co mu to było.

Tymczasem wspomniana pani (Lady B.) pozwoliła mi wyskoczyć z domu na 11 miesięcy i mogłem zaliczyć trasę pasatową czyli przez Atlantyk, Kanał Panamski, Połudnowy Pacyfik, Ocean Indyjski, Morze Czerwone i Śródziemne skutecznie omijając huragany grasujące na Południowym Atlantyku.

On the turn of the centuries, between 1999 and 2000 I undertook a single-hand voyage round the globe again. This time it was on a 16,5 metres long yacht “Lady B”. It was a racing yacht for a crew of 12, therefore this old man who had to man her by himself was wondering why on earth he was doing it.

Am Wendepunkt zweier Jahrhunderte, in den Jahren 1999 bis 2000, segelte ich noch einmal alleine um die Welt. Diesmal auf der Lady B., einer relativ großen, 16,5 Meter langen Jacht. Sie war eine Rennjacht, vorgesehen für eine Mannschaft von 12 Personen. Der ältere Herr, der diese Jacht jetzt alleine bedienen sollte, fragte sich nicht einmal: Wozu denn das Ganze?

В конце 1999 – начале 2000 гг. я еще раз ушел в одинокое кругосветное плавание, на сей раз на большой яхте, 54-футовой, то есть 16,5 м. «Лейди Б.», гоночная яхта, предназначалась для экипажа из 12 человек и немолодой капитан, которому приходилось работать в одиночку, то и дело задавался вопросом, зачем он все это затеял.

Czytaj dalej

Przez dwa lata (1996-97) kierowałem Stowarzyszeniem Menedżerów w Polsce skupiającym prezesów zarządów największych polskich firm i przedsiębiorstw. Moim obowiązkiem było przygotowywanie spotkań dyskusyjnych z ekspertami z różnych dziedzin, co było niezwykle frapujące, ale dla zwiększenia zainteresowania moją organizacją (czego również ode mnie oczekiwano) wprowadziłem ranking menedżerów pod nazwą MENEDŻER ROKU.

Czytaj dalej

Sukces Międzynarodowej Szkoły pod Żaglami skutkował powołaniem w roku 1989 Fundacji pod taką właśnie nazwą. W ciągu trzech lat Fundacja metodą składkową wybudowała żaglowiec na 50 osób – dwumasztowy bryg o długości 55,5 metra i powierzchni ożaglowania 1200 m kwadratowych, który został nazwany „Fryderyk Chopin”. Projektantem, podobnie jak w przypadku „Pogorii”, był mój przyjaciel Zygmunt Choreń.

The success of the International School Afloat voyage resulted in the establishment of the School Afloat Foundation. This organisation managed to raise enough money in order to build “Fryderyk Chopin”; a two-masted, 55,5 metre long sailing vessel, with a sail area of 1200 square meters. This tall ship, the same as “Pogoria”, was designed by a very good friend of mine; Zygmunt Choren.

Nach dem Erfolg der Internationalen „Schule unter Segeln“ wurde 1989 eine Stiftung mit dem gleichen Namen gegründet. Mit der Unterstützung durch private Spenden konnte die Stiftung innerhalb von drei Jahren ein Segelschiff für 50 Personen bauen lassen. Die zweimastige, 55,5 Meter lange Brigg mit 1200 Quadratmeter Segelfläche hat den Namen Fryderyk Chopin („Frédéric Chopin“) bekommen. Der Designer war wieder, gleich wie im Falle Pogorias, mein Freund Zygmunt Choreń.

Благодаря успеху Международной школы под парусами, в 1989 году был образован одноименный фонд. В течение трех лет Фонду удалось в складчину построить парусник для 50 человек – двухмачтовый бриг длиной 55,5 метра и парусностью в 1200 кв. м., получивший имя «Фредерик Шопен». Проектировщиком, как и «Погории», был мой друг, Зыгмунт Хорень.

Czytaj dalej

                               Udany start w regatach przez Atlantyk zachęcił mnie do płynięcia dalej. Najwyraźniej żegluga samotna mi służyła. Postanowiłem wrócić „Polonezem” do domu, ale płynąc dookoła świata i wybierając ambitną trasę na wschód. Trasa na wschód to praktycznie rejs dookoła Antarktydy w tzw. Ryczących Czterdziestkach, to znaczy w szerokościach południowych rzędu 40 stopni, w których to szerokościach silne wiatry ryczały w takielunku dawnych żaglowców. Tylko w tej części globu świat dokoła nieprzerwanie oblewa woda, ale też z powodu tej wielkiej otwartej przestrzeni tutaj spotyka się niezwykłej wysokości fale.

My successful accomplishment of the trans-Atlantic race encouraged me to sail even further. It seemed that sailing single-handed served me well. I wanted to get back home on “Polonez”, but I decided to take the more ambitious route round the world eastward. This route is nearly equal to a voyage round Antarctica in the so called Roaring Forties; the area between the latitudes of 40 and 50 degrees, where strong winds used to roar in the rigging of old sailing vessels.It is only in this part that water circumfuses the Earth unstopped.

Die ziemlich erfolgreiche Teilnahme an der Atlantik-Regatta hatte mich dazu motiviert, weiter zu segeln. Offensichtlich hat das Alleinsegeln bei mir keinen Schaden hinterlassen. Ich habe mich dazu entschieden, mit der Polonez nach Hause zurückzukehren – aber über Umwege rund um den Globus. Ich wählte die anspruchsvolle Strecke von Westen nach Osten, so dass ich über die Antarktis und die Region der Roaring Forties (Brüllender Vierziger) fahren würde. Dabei handelt es sich um ein Gebiet zwischen 40° und 50°südlicher Breite, in dem starke Winde wehen und die Masten alter Segelschiffe zerfetzen.

    

Удачное выступление в атлантической гонке побудило меня плыть дальше. Одиночное мореходство явно было мне по душе. Я решил вернуться домой на «Полонезе», но вокруг света, избрав для этого восточный маршрут. Путь на восток – это практически рейс вокруг Антарктики, по так называемым «ревущим сороковым», то есть, по южным широтам порядка 40 градусов, где сильные ветры рычали в такелаже старых парусников.

Czytaj dalej