Księgarnia

Relacja pierwszego rejsu Szkoły pod Żaglami do Indii i Sri Lanki, a potem wokół Afryki, opowiedziana przez Adasia z Głębinowa, Bartka z Wrocławia i Charliego z Melbourne. Bohaterowie to fikcyjne postaci, ale opowiadają o rzeczywistych przygodach załogi płynącej „Śladami kultur”. Autor zadbał o to, by zweryfikować punkt widzenia załogi i większość uczestników czytała książkę przed drukiem i wprowadzała swoje uwagi. Powstał więc ciekawy dokument będący w istocie fikcją literacką, ale oddającą wszystkie aspekty tego rejsu.

Krzysztof Baranowski wciela się w rolę kapitana niemieckiego żaglowca pasażerskiego Atlantis pływającego po Morzu Śródziemnym. Swoją misję traktuje z ironią i humorem, choć ma kłopoty z niezdyscyplinowaną, międzynarodową załogą, wymagającym armatorem i jeszcze bardziej wymagającymi pasażerami. Autor pokazuje, jak wygląda od kulis praca najemnego żeglarza rodem z Polski, przed którym stają nieoczekiwane wyzwania, które z nawigacją nie mają nic wspólnego.

W roku 1972 Krzysztof Baranowski wyrusza na jachcie Polonez w samotny rejs dookoła świata trasą dawnych żaglowców prowadzącą na południe od pięciu znanych przylądków czyli praktycznie wokół Antarktydy. Jest dziewiątym żeglarzem samotnym w historii światowego żeglarstwa, który ma śmiałość zmierzyć się z Ryczącymi Czterdziestkami wówczas, gdy nawigację prowadzi się jeszcze metodami tradycyjnymi i jest pierwszym polskim żeglarzem, który okrąża Przylądek Horn zwany Starym Ludożercą. „Droga na Horn” jest opowieścią o tym rejsie i cieszy się nieustajacym zainteresowaniem.

„Pod wieloma względami był to niezwykły rejs; Baranowski jako jedyny Polak dwukrotnie opłynął świat, powtórnie prawie 30 lat po pierwszym wyczynie, i nowa publikacja jest plonem tej podróży. W tym czasie zmieniło się chyba wszystko, ale na kartach tej książki odnajdujemy echa pierwszej wyprawy dziś oglądane z dalekiej perspektywy. Autor czasem wraca do tamtego rejsu, czasem czyni to między wierszami, ale zawsze z dystansem wobec siebie. Baranowski pisze zajmująco, to oczywiste, ale w tej książce dokonał rzeczy niebywałej. Napisał bardzo ciekawą książkę o monotonnym rejsie.” (Marek Słodownik).

Jacht Polonez odwiedza Stany Zjednoczone z okazji amerykańskiego dwustulecia. Na pokładzie nietypowa załoga, która składa się z żony kapitana i dwójki dzieci – dwunastoletniego Jasia i siedmioletniej Małgosi. Płyną z Nowego Jorku w górę rzeki Hudson, przez Wielkie Jeziora do Chicago, stąd rzeką Illinois do Missisipi i z prądem do Nowego Orleanu. Przejście przez ocean kończy tę rodzinną epopeję, o której Baranowski opowiada dwugłosem – raz swoim, raz żony. Nie było łatwo. Obowiązkowa lektura dla małżeństw wyruszających na morze.

„Książka to na pozór kompendium historii wyczynowych rejsów Autora, tych opisywanych przez Niego i przez innych we wcześniejszych książkach oraz tych rejsów, o których książki nie powstały, żeby tylko wymienić wyprawę Międzynarodowej Szkoły pod Żaglami wokół Ameryki Południowej czy rejsy Fryderyka Chopina. Ale historia rejsów jest dla Autora tylko tłem, ułatwiającym ekspozycję starannie dotąd skrywanych myśli, przeżyć, rozterek, refleksji, odczuć i uczuć, tajemnic serca i alkowy, kulis wydarzeń związanych z budową Poloneza, Pogorii, Fryderyka Chopina i z organizacją dalekich wypraw…” (Jacek Czajewski)

„Jachting morski” powstał na bazie artykułów „ABC” zamieszczanych przez autora w miesięczniku „Jachting”, gdy przez pierwszych pięć lat istnienia tego pisma był on jego redaktorem naczelnym. Stąd nierzadko forma felietonowa, powracanie do poruszanych już wątków, czy też mało formalne traktowanie tematów, skądinąd niezwykle w żeglarstwie istotnych. Tak więc otrzymujemy do ręki kompendium praktycznie użytecznej wiedzy w formie lekkiej i łatwej lektury. Bezcenne porady.

„Kapitan Baranowski w roli kucharza, pokazuje nam rejs żeglarski, tak jak jeszcze nikt go nie pokazał – jako przeżycie zespołu ludzi dobranych w gruncie rzeczy przypadkowo, stłoczonych na jachtowej mikro przestrzeni i zmuszonych w ciągu wielu miesięcy nie tylko do obcowania ze sobą, ale i do podporządkowania upodobań oraz… temperamentów wymogom załogi lub woli kapitana.
Ciekawa opowieść o trudnościach długiego rejsu wyłamująca się ze sztampy dotychczasowych „książek porejsowych”. (Jerzy Wadowski „Morze”).

Na starcie Transatlantyckich Regat Samotnych Żeglarzy stanęli najznakomitsi żeglarze świata. I po raz pierwszy polscy żeglarze.

Trasa z Plymouth do Newport była wielką próbą jachtów, a przede wszystkim umiejętności żeglarskich ich kapitanów. O trwających parę lat przygotowaniach i o swoim udziale w tej sławnej imprezie opowiada autor.

Krzysztof Baranowski odwiedza rodzinę w Kanadzie i nie może usiedzieć w domu. Wyrusza na szlak wędrując autostopem przez kontynent nieświadom tego, że ten rodzaj podróżowania niesie zupełnie nowe zagrożenia niż w Polsce. Za czasów Londona tramp podróżował koleją, dzisiaj szosami. Ale to właśnie London rozróżnia próżniaka – wędrowca (tramp) od poszukującego pracy (hobo), który za pracą wędruje z miejsca na miejsce.

Zestaw relacji, opowiadań i wspomnień z sześćdziesięcioletniej kariery żeglarskiej autora. Wysiłki i doświadczenia pojedynczego żeglarza układają się w zapis kilkudziesięciu lat historii polskiego żeglarstwa.

Poradnik sumujący wytyczne szkolenia na żeglarskie stopnie komercyjne. Książka przedstawia szerokie spektrum potrzebnej wiedzy na dość ogólnym poziomie, wskazując raczej te jej gałęzie, które należy sobie przyswoić, niż ucząc konkretnych szczegółów.

Zbiór esejów psychologicznych dotyczących długich rejsów żeglarskich od wędrówki Odyseusza przez wyczynowe rejsy samotnicze po załogowe rejsy żaglowców rejowych. Autor pływał samotnie (dwa razy dookoła świata) i prowadził żaglowce rejowe w długich rejsach. W tej książce opowiada o swoich doświadczeniach i doświadczeniach innych, którzy nie spodziewali się tego, co się z nimi stanie po paru miesiącach na rozkołysanym morzu.

Poradnik organizacji i prowadzenia długich rejsów żeglarskich ze szczególnym uwzględnieniem żeglugi samotnej i żeglugi w ciężkiej pogodzie. Autor dzieli się swoim doświadczeniem z kilkudziesięciu lat pływania po różnych akwenach i w różnych warunkach. Kompendium wiedzy żeglarskiej.

Uwaga: nowe wydanie!

Kazimierz Babiński pisze:

Mój krąg artystów plastyków, z którymi utrzymuję kontakty, jest żywo zainteresowany tym dziełem. Od lat nie było tak dobrej i solidnie wydanej książki „morskiej” łączącej klasyczne malarstwo marynistyczne ze swojego rodzaju leksykonem. Przed bodaj 3. dekadami kupiłem księgę „Morze w malarstwie polskim” (Wydawnictwo Morskie), która pomimo koloru, twardych okładek i obwoluty jawi się przy ww. jako kserograficzna broszura. Dzieło kpt. Baranowskiego pozostaje i długo pozostanie niedościgłym wzorem edytorskim.

Album reprodukcji obrazów malarzy marynistów z fachowym komentarzem żeglarza. Jak pisze w posłowiu kierowniczka działu marynistyki Narodowego Muzeum Morskiego w Gdańsku, dr Monika Jankiewicz-Brzostowska, „pod piórem autora obrazy ożyły, bowiem odczytana została kryjąca się w nich opowieść.” Marek Sarba, polski malarz mieszkający w USA stwierdza, że nie spotkał w światowej literaturze takiego zestawienia obrazów marynistycznych z fachowym wyjaśnieniem, co się na nich dzieje.

Zaczynam żeglować” to wprowadzenie do żeglarstwa adresowane przede wszystkim do młodych entuzjastów tego sportu. Celem tej książki jest przybliżenie czytelnikowi problematyki żeglarskiej w takim stopniu, by chwycił za rumpel i szot bez nadmiernej obawy, by później, gdy stanie przed komisją egzaminacyjną na stopień żeglarza, był spokojny o wynik…